بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سطح کورتیزول و اضطراب زنان باردار در زمان زایمان

هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی ارتباط سطح فعالیت بدنی با سطح کورتیزول و اضطراب زنان باردار در زمان زایمان بود. روش: روش مطالـعه در این تحقیـق از نوع تحقیقات توصیفی – مقطعی بود. جامعه آماری زنان نخست زا، شهرستان شاهرود بودند، که در سال 1392 به بیمارستان امام حسین(ع) این شهر جهت زایمان خود مراجعه نمودند که از بین این افراد 76 نفر را به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور تعیین سطح فعالیت فیزیکی از پرسشنامه استاندارد ppaq و برای تعیین سطح اضطراب(آشکار) از پرسشنامه اشپیل برگر استفاده نمود. سنجش غلظت پلاسمایی کورتیزول از کیت تشخیصی الایزا cortisol elisa مونوبایند استفاده شد، روش کار به این صورت بود که در لحظه زایمان از مادر مقدار 5 سی سی خون گرفته شد و در آزمایشگاه آنالیز گردید. روایی تمامی روش ها توسط محققین و متخصصان این رشته مورد بررسی قرار گرفت و پایایی آنها نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب ( 81/0 ،71/0) بدست آمد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه18 استفاده گردید و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و رگرسیون چند گانه استفاده شد. یافته ها: بین سطح فعالیت بدنی(منزل، نقل و انتقال، محل کار، ورزش) با کورتیزول و فشارخون زنان باردار در زمان زایمان ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین میزان اضطراب با کورتیزول زنان باردار در زمان زایمان نیز ارتباط معنی داری وجود نداشت.بین سطح فعالیت بدنی با وزن مادر در زمان زایمان و بعد از زایمان ارتباط معنی دار و معکوسی وجود داشت. بین ابعاد ورزش و فعالیت در منزل با اضطراب زنان باردار ارتباط معنی دار وجود داشت که فعالیت ورزشی به عنوان عامل مهم در پیش بینی اضطراب نیز معرفی شد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق چنین می توان استنباط کرد که فعالیت بدنی در طول بارداری فقط با اضطراب و وزن مادر در طول باداری رابطه داشته اما با کورتیزول و فشار خون در زمان زایمان رابطه ای نداشته است چرا که زایمان خود به عنوان عاملی مستقل می باشد که دیگر عامل ها را تحت کنترل خود قرار می دهد.